Kościół w Pidhirzach - perła architektury i niezwykła świątynia na ukraińskiej ziemi

Ciekawe fakty i fotografie architektoniczne o jednym z pięknych zabytków architektury sakralnej kresów polskich oraz ciekawe fakty z jego historii.

ARCHITEKTURAARCHITEKTURA SAKRALNA

Jan Wolański fotograf architektury

1/12/20243 min read

  • Bogaty artystyczny wystrój wnętrza jest pracą zbiorową. Części blisko ołtarza w latach 1765-1766 wymalował Łukasz Smuglewicz z synem Antonim. Zgodnie z tym wzorem prace kontynuowali żółkiewscy artyści Dymitr, Wojciech, Konstanty i Mikołaj, a także jeszcze dwóch lwowian: Hurgielewicz i Witaniecki. Pod rokiem 1765 zanotowani są także dwaj artyści bazylianin, jednym z nich, być może był Jakub Głowacki.

    Przedmioty stolarskie i rzeźbione, między innymi ambona i galeria chórów wykonał 1761-1765 lat Marcin Twardowski z Mikulinców, drzwi - stolarz z Oleska Ambroży Pniowski.

    Ostatni proboszcz (proboszcz) Władysław Manasterski pojechał z Pidhirzach w sierpniu 1845 roku. Przedmioty z wnętrza kościoła były częściowo wywiezione częściowo rozproszone. W 1915 roku kościół stracił dzwony, jednak udało się uratować miedziane pokrycie kopuły przed rekwiizycją, która masowo prowadzona dla potrzeb austriackiej armii. W lipcu 1944 roku artyleryjski ostrzał uszkodził pokrycie kopuły, a także jedną z figur na atyku, a potem kościół został splądrowany przez radzieckich żołnierzy. Został zniszczony także główny obraz ołtarza.

    Po drugiej wojnie światowej w kościele prowadzono pewne prace remontowe. W latach 70. odnowiono figurę św. Józefa na kolumnie, uszkodzoną błyskawicą. Przykro, ale radziecka władza wykorzystywała kościół jako magazyn dla paliwomateriałów, farby, smoły i innych, to także uszkodziło freski, ślady smoły widać na ścianach i do dziś.

    Od 1991 roku kościół znajduje się na bilansie Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki im. Borysa Woznickiego. Od 2013 roku duchową opiekę nad kościołem prowadzi wspólnota Mikołaja Czarnieckiego i nowomęczenników Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. Obecnie kościół jest czynny i z pomocą nieobojętnych ludzi stopniowo odbywa się jego renowacja.

  • Jest to zabytkowy kościół katolicki obrządku greckiego, zbudowany w latach 1752-1766 dzięki fundacji i przy osobistej udziale hetmana Wacława Żewuskiego. Początkowo kościół służył tylko jako świątynia zamkowa, a parafialnym stał się dopiero w 1861 roku. 🏛️

Czy wiesz, że na Ukrainie znajduje się jeden z najpiękniejszych zabytków architektury barokowej, który był świadkiem wielu dramatycznych wydarzeń historycznych? W tym artykule opowiemy Ci o kościele w Pidhirzach, który powstał dzięki fundacji polskiego hetmana i zachwyca swoim bogactwem artystycznym. Kościół w Pidhirzach to nie tylko zabytek architektury, ale także świadectwo historii i wiary na Ukrainie. Jest to miejsce, które łączy w sobie piękno i dramat, tradycję i nowoczesność, kulturę polską i ukraińską. Zapraszamy Cię do poznania tej niezwykłej świątyni, która skrywa wiele ciekawych faktów i historii.

Kościół jest murowany z cegły w formie rotundy (koła) i jego wysokość sięga 27 metrów. Fasadowa strona kościoła jest szersza niż sama rotunda i stanowi 14-kolumnowy portyk (8 kolumn w pierwszym i 6 w drugim rzędzie), a z południa do rotundy przybudowane są przyległe pomieszczenia.

  • Portyk uwielbia napis: IN CULTUM DOMINI DEI NOSTRI EXODI X (w tłumaczeniu oznacza: NA CHWAŁĘ PANA BOGA NASZEGO), na frontonie hierogramy Chrystusa, Matki Bożej i św. Józefa.

  • Autorem rzeźb, które znajdują się na portyku, jest Sebastian Fesinger, to rzeźby: archanioła Rafała, św. Ignacego Loyoli (figurę Loyoli utracono w II wojnie światowej w wyniku ostrzału), św. Piotra, nieznanej świętej (brak atrybutu), św. Józefa, św. Anny z małą Matką Bożą, św. Wacława i św. Onufrego.